West Bali

Maandag (24 juli) was de dag waarop we Java verruilden voor Bali. We moesten afscheid nemen van het mooie Ijen Resort. Om 10:15 uur zijn we vertrokken. Het was een klein uur rijden naar Ketapang, waar de ferry naar Bali vertrok. De chauffeur wilde ons wel even helpen met het kopen van de kaartjes. Hij liep naar een bekende van hem, die online kaartjes voor ons kocht. We betaalden IDR 16.000 (EUR 1), minder dan de IDR 20.000 die je bij het loket betaalde. Goed geregeld, dachten we, totdat we zagen dat op de geprinte kaartjes een prijs van IDR 10.000 stond. We probeerden ons er maar niet meer druk om te maken, zeker nu het om bijna niets ging.

De boot waar we op gestuurd werden, was overvol. Vanaf het autodek moesten we twee trappen op naar het passagiersdek, maar dat leek geen goed plan met al onze bagage. We hebben het er na de eerste trap maar bij gelaten. Het goede nieuws was dat de boot vrijwel meteen vertrok. Kai kreeg weer volop aandacht. Iedereen wilde hem even aanraken. Hij kreeg zelfs een koekje van een Japans gezin. Na een half uur meerden we al aan in Gilimanuk, op Bali. We werden er keurig opgewacht door twee auto's en 20 minuten later waren we in onze villa (Melaya Villas). Het zag er fantastisch uit. Het huis lag aan het strand en was aan de zeezijde helemaal open. Na Daintree ook hier een huis zonder muren dus. We hadden ook nog eens een eigen zwembad.

We hadden er niet bij stilgestaan dat de supermarkt hier niet om de hoek zat. Gelukkig wilde Putu van de staff wel even met Danny naar Gilimanuk rijden. Maar wel op de scooter. Over de weg met veel apen langs de kant. Zelfs boodschappen doen werd zo een avontuur.

Toen Danny - enigszins verwaaid - weer terug was, hebben we met zijn allen het zwembad uitgeprobeerd. Dat was goed uit te houden, al vond Kai het zelfs hier te koud. Hij had het snel gezien. 's Avonds hebben we in de villa gegeten.

Dinsdag (25 juli) was heel ontspannen. We hebben eigenlijk niets gedaan, behalve een beetje zwemmen. Jens en Mats hebben ook gevoetbald in de tuin. Het enige noemenswaardige van de dag was het avondeten. We kregen als tip het restaurant Ayam Betutu Men Tempeh in Gilimanuk. Het menu was overzichtelijk: het enige wat ze er hadden, was kip. Een hele kip zou volgens het personeel genoeg moeten zijn voor vier personen, dus we bestelden een hele kip voor de volwassenen en daarnaast nog wat gebakken kip voor Jens, Mats en Kai. Een hele kip was precies wat we kregen: alles zat er nog op en aan, van de voeten tot en met de kop. Het was wel duidelijk een Indonesische kip: erg mager. Aan de smaak mankeerde niets, maar er zat maar weinig vlees aan de botten. Het viel ook niet mee een kip te ontleden met alleen een vork en een lepel. Het was kortom geen doorslaand succes. Op de terugweg zijn we nog even gestopt bij een Indomaret om wat eten in te slaan. We hadden geen appels meer voor Kai. Dat kon niet natuurlijk.

Woensdag (26 juli) werden we om 9 uur opgehaald bij de villa: we gingen snorkelen. Na een korte rit werden we afgezet bij de boot, waar onze gids (Nono) al op ons stond te wachten. Het duurde even voordat de hele familie was voorzien van zwemvesten en flippers, maar uiteindelijk konden we dan toch de boot op. Het was een private tour, dus er waren geen andere mensen. We waren al snel bij Menjangan Island, dat voor de kust van Bali ligt. Op de eerste snorkelplek waren alleen wij. Mats had er in het begin weinig zin in, maar ging uiteindelijk (gelukkig) toch mee het water in. Het is altijd afwachten natuurlijk of het de moeite waard is, maar het was prachtig, alsof we in een aquarium zwommen. De zee was wat ruw, maar daar hadden we weinig last van. Het water was heerlijk warm, warmer zelfs dan de zwembaden tot nu toe. Het zicht onder water was top. Op de tweede snorkelplek hoopten we schildpadden te zien, maar dat is helaas niet gelukt. Gelukkig was er genoeg ander moois te zien. We kwamen uit bij het strand, waar wel veel andere boten lagen. We zijn daar nog even aan land gegaan, waar we ook de herten hebben gezien die op het eiland leven. Het was een erg mooie ochtend.

Even na 13 uur waren we terug bij de villa. Na iets gegeten te hebben, zijn we nog even het zwembad in geplonsd. 's Avonds hebben we kipsaté in de villa gegeten. Lekker relaxed.

De donderdag (27 juli) stond in het teken van de verjaardag van Karen. We hebben rustig ontbeten en daarna taart gegeten. We hadden voor de lunch gereserveerd in de Bali Tower Bistro. Vervoer via de villa was duur, dus we hebben geprobeerd een Grab te boeken. Op onze aanvraag werd niet gereageerd, dus het moest toch via de villa. De Bali Tower Bistro ligt bij The Menjangan, een luxe resort hier niet ver vandaan. Het is een hoge toren, midden in het bos. Reserveren was niet nodig geweest, want we waren de enige gasten. Het eten was lekker, maar - in tegenstelling tot de prijzen - niet bijzonder. Na het eten zijn we nog even naar de top van de toren geklommen, waar we een heel mooi uitzicht hadden, onder andere op Menjangan Island, waar we een dag eerder gesnorkeld hadden.

Terug in de villa hebben we nog even gezwommen en geborreld. 's Avonds was het tijd voor ons dagelijkse potje Skip-Bo. Mats won, zoals iedere avond.

En zo zijn de vier nachten in de villa voorbij gevlogen. Afgezien van het snorkelen hebben we bijzonder weinig gedaan. Dat was heerlijk. En ook wel een beetje nodig, na het overvolle programma op Java. We hebben de batterijen weer goed kunnen opladen.

Hier wat foto's: