Aoraki/Mount Cook National Park en Twizel

Allereerst bedankt weer voor al jullie reacties. Die lezen we met veel plezier! Heel leuk dat jullie ons volgen. Hier weer een update vanuit Nieuw-Zeeland.

Maandagochtend (8 mei) hebben we tijdens het ontbijt genoten van de inhaalrace van Max. We moesten om 10 uur het huisje uit, dus het was wat chaotisch. Vandaag stond de rit naar Twizel op het programma. Dat was best een stukje (zo'n 4,5 uur). Het was stralend weer toen we vertrokken. De hoogst gemeten temperatuur was 24 graden. Dat is heel warm als je bedenkt dat we op het koele Zuidereiland zitten en dat het hier bijna winter is. De rit van Akaroa naar Christchurch, door glooiende groene heuvels, was prachtig. Bij Christchurch zijn we richting het zuiden gegaan. Daar was het landschap vlakker (en dus saaier), maar het schoot wel lekker op. Uiteindelijk zijn we weer rechtsaf geslagen, richting de bergen. In de bergen was het weer heel mooi, maar werd het steeds koeler en bewolkter. Onderweg hebben we veel, heel veel schapen gezien.

We zijn even gestopt bij Lake Tekapo. Rond 17:15 uur waren we in Twizel, ons volgende overnachtingsadres. Hier was het 13 graden. Best een verschil. We hebben hier weer een Airbnb. Een heel mooi huisje met drie slaapkamers en weer een houtkachel. We hadden alle ingrediënten voor soep gekocht, voor de broodnodige vitamines. Aan een blender hadden we alleen niet gedacht. Die zat - niet heel verrassend - ook niet in het huisje. En soep met 'stukjes' wordt door Jens, Mats en Kai niet gegeten. We hebben onze host gevraagd of hij misschien toch ergens verstopt lag. Dat was niet het geval, maar 10 minuten later stond ze met haar eigen blender voor de deur. Ontzettend aardig.

Dinsdag (9 mei) stond Aoraki/Mount Cook National Park op het programma. We hebben getwijfeld of we wel moesten gaan. Het weerbericht was allesbehalve gunstig. 's Ochtends leek het tussen 11 en 16 uur droog te blijven, dus we hebben de gok maar genomen. Het had in Twizel 's nachts flink geregend, maar vanmorgen was het opgeklaard. Het was weer een mooie route, langs Lake Pukaki. Het was een minuut of 50 rijden. Hoe dichter we bij de bergen kwamen, hoe donkerder de wolken werden. Een minuut of 10 voor aankomst begon het flink te regenen en zagen we geen hand voor ogen meer. Zucht. Het is ook zo wat om zonder iets gedaan te hebben weer helemaal terug te rijden, dus we zijn de Governors Bush Walk maar gaan lopen. Die ging door het bos, waar we nog een beetje beschut liepen. Na ruim een half uur moesten we kiezen of we terug naar de auto wilden, of de berg op zouden gaan richting de Red Tarns op Mount Sebastopol, waar we eigenlijk van plan waren naartoe te lopen. We hebben gekozen voor de berg. Het ging steil bergop. Het was eigenlijk een heel lange trap, waarmee we 300 meter klommen. Kai ging als een speer. Er zaten skeletten, zombies en monsters achter hem aan. Gelukkig vond hij onderweg vuurballen waarmee hij ze kon uitschakelen. Het was wonderbaarlijk hoe goed hij het vol hield. Jens en Mats ook trouwens. Het laatste stuk naar boven, liepen zij vooruit en sjokten wij er achteraan. Onderweg moesten we een stroom oversteken die door de regen best groot was geworden. Dat was even spannend, maar het ging (op een natte sok na) gelukkig goed. Toen we boven waren, was het gestopt met regenen en was het een beetje opengetrokken, waardoor we de besneeuwde toppen van de grote jongens konden zien. De top van Mount Cook (met een hoogte van 3724 meter de hoogste berg van Nieuw-Zeeland) bleef helaas in de wolken. Het is frustrerend hoe afhankelijk je bent van het weer met dit soort dingen. Mount Cook bij helder weer is echt een plaatje. We zitten hier in Twizel ook in een 'dark sky reserve', wat betekent dat dit een van de beste plekken ter wereld is om sterren te kijken. Maar als het bewolkt is, koop je daar weinig voor.

Na de Red Tarns, waar we in twee uur tijd niemand zijn tegengekomen (wat een verschil met Yosemite!), zijn we nog even naar de Tasman Valley gereden, waar de wandelingen kort zijn en het ook meteen een stuk drukker was. Daar zijn we naar de Blue Lakes (die tegenwoordig groen zijn) en vervolgens naar het uitzicht op de Tasman Glacier gelopen. Heel confronterend weer om het verschil te zien met foto's van een jaar of 30 geleden. De gletsjer heeft zich in die tijd enorm teruggetrokken.

Om 16 uur waren we terug in Twizel. In de avond heeft het enorm hard geregend. We hadden het dus nog veel slechter kunnen treffen.

Hier wat foto's, vooral van Aoraki/Mount Cook National Park: