Christchurch en Akaroa

Kia ora, we zijn in Nieuw-Zeeland!

Naar de reis naar Nieuw-Zeeland keken we niet uit. De vlucht van Los Angeles naar Auckland is de langste van onze reis: hij heeft 12 uur en een kwartier geduurd. Het was ook nog eens een nachtvlucht. We vertrokken pas laat in de avond, even na 22 uur. Alle ingrediënten voor een uitputtende reis dus. We vlogen met Air New Zealand en dat was prima. Heel fijn was dat de vlucht niet helemaal vol zat, en dat wij zelfs twee vrije stoelen naast ons hadden. Die extra ruimte was heel welkom. Maar lekker slapen is er niet bij natuurlijk. We kwamen in Auckland allemaal gebroken uit het vliegtuig. Daar moesten we door immigration en door de (in Nieuw-Zeeland heel strenge) security. Vervolgens moesten we onze bagage van de band halen, naar een andere terminal en daar de bagage weer afgeven voor onze vlucht naar Christchurch. Het was een hele onderneming. We vertrokken (weer) iets te laat, maar die vlucht (van anderhalf uur) was in een vloek en een zucht voorbij. Toen de stoelriemen weer vast moesten, kon Mats niet geloven dat we alweer gingen landen. Doordat we onderweg de internationale datumgrens waren gepasseerd, was het 5 mei 2023 toen we uit het vliegtuig stapten. Dit jaar hebben we 4 mei overgeslagen.

In Christchurch hebben we de auto opgehaald. Dat ging niet helemaal soepel. We wisten dat we een wat oudere, uit Japan geïmporteerde auto zouden krijgen. Daar was de prijs ook naar. Als je de auto 30 dagen huurt, tikt dat best aan... Het is een witte Subaru Legacy 4WD automaat, met 160.000 km op de teller. Ook de radio kregen we niet aan de praat. Niet heel gek, als de bediening in het Japans is, maar de mensen van het autoverhuurbedrijf kregen het ook niet voor elkaar. Ze zouden de radio vervangen. Wij kregen tijdelijk een andere auto mee die we de volgende dag weer in zouden ruilen voor een auto met werkende radio. Veel gedoe allemaal en iedereen was ontzettend moe. 

Om 14 uur waren we bij onze accommodatie in Rolleston, even buiten Christchurch. Ook dat liep niet op rolletjes. Onze telefoons waren uitgevallen. En daar stond het adres in. We wisten nog wel aan welke weg het zat, maar het huisnummer... Na een keer bij het verkeerde huis te hebben aangebeld, zaten we goed. Het was een erg leuk plekje, op een boerderij. We zaten eigenlijk gewoon bij de mensen daar in huis, maar wel in een aparte vleugel. Een sleutel kregen we niet. Die was niet nodig, want de voordeur ging toch niet op slot. Het was heerlijk om even neer te kunnen ploffen en te kunnen douchen.

De gastheer en gastvrouw (Graeme en Kathryn) waren ontzettend aardig, hartelijk en gastvrij. Jens, Mats en Kai vonden hen en Bella, hun jack russell, fantastisch.

We hebben 's avonds gegeten bij The Laboratory, een heel leuk restaurant met prima eten. Het ziet er oud uit, maar is pas een paar jaar oud. Het is opgebouwd met materiaal van de gebouwen die door de grote aardbeving in 2011 zijn verwoest. Een mooi verhaal dus. Het was vrijdagavond en afgeladen. We waren allemaal uitgeput en lagen vroeg in bed.

We hebben allemaal als een blok geslapen en voelden ons de volgende dag (6 mei) veel beter. Even na 10 uur zijn we vertrokken. We hebben de auto omgeruild en zijn daarna doorgereden naar Christchurch. Dat blijft een erg leuke stad. Het is er relaxed, niet te druk maar heeft wel een echt 'stadsgevoel'. We hebben even gezeten bij de Riverside Market, met allerlei eettentjes. Waar Californië heel Mexicaans georiënteerd is (we ontvingen in de auto meer Spaanstalige radiozenders dan Engelstalige), is Christchurch erg op Azië gericht. Dat zie je aan de mensen op straat en aan de vele Aziatische restaurants. Na de markt zijn we door de botanische tuinen gelopen en hebben Jens, Mats en Kai zich uitgeleefd in de speeltuin (The Margaret Mahy Family Playground). We hebben ook boodschappen gedaan. Niet normaal hoe duur alles hier is. (Omgerekend) EUR 3,50 voor een avocado en EUR 8 voor een pakje bacon. Tegen 17 uur zijn we richting Akaroa gaan rijden, aan de kust op het Banks Peninsula. Onderweg werden we getrakteerd op een spectaculaire zonsondergang. We waren om 18:30 uur bij ons huisje, een cottage met uitzicht op de baai van Akaroa. Het is een erg leuk huisje. Een beetje krakkemikkig, maar heel sfeervol met een houtkachel.

Zondag (7 mei) hebben we het rustig aan gedaan. We hebben tijdens het ontbijt de kwalificatie van Max gekeken. Die liep niet helemaal volgens plan... Na het ontbijt hebben Jens en Mats wat schoolwerk gedaan. We zijn toen het droog was naar een waterval gelopen (Newton's Waterfall), hebben schelpen gezocht op het strand en hebben fish and chips gegeten bij Akaroa Fish & Chips ('world reknown'). De fish & chips waren een grote teleurstelling voor Kai. Hij had een heel ander beeld bij 'chips' dan de patat die hij kreeg. 's Middags zijn we in de hot tub gegaan bij ons huisje.

Na de hot tub zette één van ons (we laten in het midden wie) de elektrische waterkoker op de kookplaat. Niet heel handig natuurlijk. Het resultaat was een waterkoker die aan de kookplaat zat vastgeplakt. We zijn anderhalf uur bezig geweest met het gesmolten plastic weer van de kookplaat te krijgen. Geen fijn klusje. We hebben allebei geen nagels meer over. Maar de middag was zo nog wel nuttig besteed. De waterkoker was helaas niet te redden.

Het links rijden is weer even wennen. Vooral de eerste dag gingen bij het richting aangeven steevast de ruitenwissers aan. En we zitten vaak wat te ver aan de linkerkant. Karen heeft steeds het gevoel dat we de weg (of de berg) afrijden.

En natuurlijk weer wat foto's: