Sydney

De vlucht naar Sydney vertrok op tijd en verliep voorspoedig. Dat AirAsia is helemaal zo gek nog niet. We zaten op een vlucht van Auckland via Sydney naar Kuala Lumpur. Daardoor vlogen wij ook op het traject naar Sydney al in een groot toestel, met meer dan genoeg beenruimte. Helaas was er geen entertainment aan boord. Jens, Mats en Kai zijn zonder schermpje een stuk minder rustig dan met.

Na iets meer dan drie uur landden we in Sydney, voor ons een bijzondere stad. Er stond een enorme rij bij de paspoortcontrole. Boven de (veel kortere) rij voor mensen met een Australisch of Nieuw-Zeelands paspoort stond iets over 'families'. Bedoeld werd gezinnen uit Australië of Nieuw-Zeeland, maar wij hebben maar gedaan alsof we gek waren en dachten dat dit de rij was voor gezinnen met kinderen. Het ging goed gelukkig. We hebben hier veel tijd bespaard.

We hebben een Uber naar de stad genomen. We zouden eerst in een Airbnb buiten het centrum zitten, maar die werd door de host geannuleerd. Er waren niet echt goede alternatieven op Airbnb, waardoor we bij hotels uitkwamen. En hotels in Sydney zijn duur. Maar het prijsverschil tussen basic hotels en wat luxere hotels was gek genoeg weer niet zo groot.

Zo kwam het dat we in het Swissôtel sliepen, een vijfsterrenhotel in hartje Sydney. We waren er om 21 uur (maar door het tijdverschil was het voor ons gevoel al 23 uur) en hadden een kamer waar we met zijn allen in konden, een zeldzaamheid in dit soort steden. Het hotel was net gerenoveerd en zag er fantastisch uit. We sliepen op de twintigste verdieping.

Op zondag (4 juni) waren we vroeg wakker. Onze biologische klok was door het tijdverschil toch weer een beetje ontregeld. Met zijn vijven op één kamer slapen heeft zo zijn nadelen, maar het is ook wel erg lekker om gewoon te kunnen aanschuiven voor het ontbijt en iemand te vertellen hoe je je eieren precies wilt hebben. En opruimen hoef je ook niet. Het ontbijt was top. De omeletten met bacon en kaas gingen er goed in bij Jens en Mats.

Natuurlijk konden we daarna niet wachten om de stad in te gaan. We zitten letterlijk om de hoek bij het Queen Victoria Building en Town Hall. Die staan er nog steeds, maar de weg waaraan ze staan (George Street) was voor ons onherkenbaar veranderd. Dit was 15 jaar geleden één van de drukste straten van Sydney, maar is veranderd in een op voetgangers gericht gebied. Er rijden alleen nog trams. We zijn richting The Rocks gelopen, één van de oudere wijken van Sydney, aan de voet van de Harbour Bridge. We zijn de Harbour Bridge even opgelopen. Vanaf daar hadden we een mooi uitzicht op het Opera House en de skyline van de stad. Jammer genoeg voor de foto's was het bewolkt.

Zonder dat we het wisten, zijn we hier precies met Vivid Sydney, een 'Light, Music, Ideas and Food Festival'. Van onze Uber-chauffeur begrepen we al dat het daardoor extra druk is in de stad. Maar er is ook enorm veel te doen. Heel The Rocks stond bijvoorbeeld vol met allerlei (eet)kraampjes. En 's avonds zijn er verspreid door de stad allerlei lichtkunstwerken en -shows. In The Rocks hebben we ook de Italiaan gezocht waar we lang geleden regelmatig aten (Caminetto). Hij is er nog steeds.

Op Circular Quay was het heel druk. Het was ongetwijfeld extra druk door Vivid Sydney, maar Circular Quay lijkt hoe dan ook veel toeristischer te zijn geworden dan het was. Jammer. Via het Opera House zijn we de Botanic Garden ingelopen, en vervolgens via The Domain en Hyde Park weer terug naar het centrum.

Na een korte break op de kamer zijn we naar een Thais restaurant in Surry Hills gelopen (Spice I Am). Een ander 'nadeel' van een hotel is dat we vijf nachten uit eten moeten. Maar in Sydney is dat allesbehalve een straf. Het restaurant was net 10 minuten open toen we er aankwamen, maar zat al bijna vol. Top dus. Jens en Mats hebben goed gegeten, maar vonden het wel pittig. Jens had eerder die middag al sushi gegeten. Het moet niet gekker worden.

Na het eten hebben we wat lichtattracties van Vivid Sydney bekeken. Op Central Station werd een heel verhaal geprojecteerd. Heel gaaf. We zijn daarna via Haymarket richting Darling Harbour gelopen. Er is een hele looproute door de stad gemaakt die langs alle attracties leidt. Bij Haymarket zag Kai ineens verdacht veel mensen met een ijsje lopen. Toen hij de ijszaak (Gelato Messina) had gevonden, stond hij met wapperende armen voor ons te springen. Daar kan je geen nee tegen zeggen natuurlijk. Het is volgens internet één van de beste ijszaken van de stad. Erg lekker.

Toen we bij Darling Harbour aankwamen, was het beste er wel van af bij iedereen. We hebben de lichtshow (erg leuk, met 'dansend water', muziek en vuurwerk) nog bekeken en zijn daarna terug naar het hotel gelopen.

Maandag (5 juni) zijn we rustig begonnen. In de spijkerbroek van Jens zit een gat dat met de dag groter wordt. We moesten dus op pad voor een nieuwe spijkerbroek. Helaas zonder resultaat. In de middag zijn we George Street de andere kant af gelopen. In Market City, een winkelcentrum vlakbij de universiteit waar we lang geleden studeerden, hebben we wat gegeten in het food court. Het ligt tegen Chinatown aan, waardoor je er vooral Aziatisch eten kan krijgen. Jens koos voor sushi, Danny en Karen voor noodlesoep en Mats voor een zoet broodje. Jens, Mats en Kai hebben alle drie volop van onze (behoorlijk pittige) noodles gegeten. Ze blijven ons verbazen. Op de terugweg zijn we even een Japanse amusementshal binnengelopen. Altijd leuk om even te kijken.

Op de tiende verdieping van ons hotel zat een zwembad, maar we hadden nog niet gezwommen. Aan het eind van de middag moest dat nog wel even gebeuren. We zijn even het zwembad in gesprongen. Het was bewolkt en tegen de 20 graden, dus best fris. Het water was gelukkig wel verwarmd.

We hebben een burger gegeten bij Bar Luca, waar ze volgens velen de beste burgers van Sydney serveren, waaronder de hier beroemde 'Blame Canada Burger'. Het was maandagavond, dus reserveren was vast niet nodig. Dachten we. Het zat helemaal vol toen we er aankwamen, maar na even wachten kregen we een tafel buiten.

Na het eten zijn we naar Circular Quay gelopen, om de lichtattracties daar te bekijken. We hebben onze ogen uitgekeken. Circular Quay, met de skyline, het Opera House en de Harbour Bridge, is normaal al ontzettend mooi in het donker. Maar nu was alles ook nog eens spectaculair verlicht, met projecties op onder meer het Opera House, het Customs House en het Museum of Contemporary Art. Heel bijzonder; Vivid Sydney is op zich een hoogtepunt van onze reis geworden. Vooral Mats had het wel zwaar na het eten. Hij was heel moe. We zijn op tijd weer terug naar het hotel gelopen.

Terug in het hotel wachtte een klusje dat we al weken voor ons uit schoven: het aanvragen van de visa voor Indonesië. We zijn er toch maar eens voor gaan zitten. Je krijgt bij het aanvragen van een visum vaak bijna het idee dat het een soort ontmoedigingsbeleid is, en dat landen je liever niet zien komen. Twee uur, tig foutmeldingen en EUR 165 verder hadden we het dan toch voor elkaar, en waren de visa binnen.

Op dinsdag (6 juni) zijn we na het ontbijt naar Darling Harbour gelopen. We hadden kaartjes gekocht voor Wild Life Sydney Zoo, een soort op Australische dieren gerichte minidierentuin midden in de stad. We wilden eigenlijk naar Featherdale Sydney Wildlife Park, maar dat ligt buiten de stad. We hadden weinig zin in het huren van een auto of het meerdere keren overstappen met het openbaar vervoer. Wild Life Sydney Zoo was wat minder leuk, maar lag op loopafstand van het hotel. En ook hier waren kangoeroes, koala's, krokodillen, wombats, slangen en nog veel meer. Na twee uur hadden we het wel gezien, en zijn we naar Circular Quay gelopen. Inmiddels was dan eindelijk de zon doorgebroken. We hebben de ferry naar Manly genomen. Het is maar 20 minuten varen, maar je komt er in een oase van rust terecht. Erg relaxed sfeertje daar. We hebben een stukje van de Manly to Spit Bridge Coastal Walk gelopen, en hebben natuurlijk ook even op Manly Beach gekeken.

Om 17:45 uur waren we weer terug op Circular Quay. Even later gingen de lichten van Vivid Sydney weer aan. We hebben de route opgepakt waar we een dag eerder waren afgehaakt. We zijn via Dawes Point en Walsh Bay naar Barangaroo gelopen. Het was inmiddels eigenlijk al voorbij etenstijd en we hadden nog niets gegeten. Barangaroo is hot, met vooral dure restaurants waar we Jens, Mats en Kai allesbehalve een plezier mee zouden doen. We hadden vooraf niet gekeken naar een geschikt restaurant en konden niets leuks vinden. Dit was geen succes. Uiteindelijk zijn we weer terug richting George Street gelopen en vonden we een of andere Duitse schnitzeltent waar we terecht konden (The Bavarian York St). We hadden inmiddels zo veel trek dat het prima smaakte.

Woensdag (7 juni) stond natuurlijk in het teken van de verjaardag van Kai. Er is voor hem gezongen, zowel in Sydney als aan de andere kant van de wereld.

Vandaag zou qua weer de mooiste dag worden van onze vier dagen in Sydney. We hadden het strand daarom voor vandaag bewaard. Na het ontbijt hebben we de trein/metro en vervolgens de bus genomen naar Bronte Beach. Daar begint de bekende wandeling langs de kust naar Bondi Beach. De zon scheen en de lucht was blauw, dus het was genieten. Het pad loopt vanaf Bronte Beach, langs de kust, via Tamarama Beach en Mackenzies Bay naar Bondi Beach. Bronte Beach en Tamarama Beach waren gesloten voor zwemmers, maar er werd wel volop gesurft op de hoge golven. Op Bondi Beach was een klein deel van het strand open voor zwemmers. Het was nog best druk. Jens, Mats en Kai hebben er een tijdje in de golven gespeeld.

Vanaf het strand zijn we een ijsje gaan eten (Gelato Messina had ook in Bondi een filiaal) en hebben we de bus terug naar het centrum genomen. Jens, Mats en Karen hebben nog even gezwommen in het zwembad. Kai bleef liever op de kamer om de Lego te bouwen die hij had gekregen.

Kai wilde 's avonds graag pizza eten. Omdat we niet nog een keer op goed geluk naar een restaurant wilden zoeken, hebben we maar vooraf gereserveerd (bij Pizzeria Da Alfredo Repole). Het restaurant zat in Glebe, de buurt waar wij woonden toen we hier studeerden. Dat was wel grappig. Minder grappig was dat het best een stuk lopen was vanuit het centrum. Zoals altijd waren we weer laat, wat betekende dat we moesten doorlopen. Het was gelukkig niet voor niets. Het was een leuk klein restaurant. Je kon er een meter pizza bestellen, wat we hebben gedaan. Erg leuk (en lekker). Het werd minder gezellig toen een vrouw aan de tafel naast ons uit haar dak ging omdat de 'surprise pizza' die ze had besteld haar niet beviel. Het personeel vond het vooral heel vervelend voor Jens, Mats en Kai. Ze mochten mee de keuken in om de pizza oven te bekijken. En toen Jens vertelde dat het de verjaardag van Kai was, werd er meteen verrassing voor hem gemaakt (met kaarsje en heel veel Nutella). Er werd aan tafel voor hem gezongen.

Terug zijn we via Darling Harbour gelopen, waar we één lichtattractie nog niet hadden bekeken. Het was weer een vermoeiende dag.

Op donderdag (8 juni) was het alweer tijd om uit te checken. In de ochtend hebben Jens, Mats en Kai nog even gezwommen. Om 12 uur moesten we de kamer af. We hebben onze bagage in het hotel achtergelaten en zijn nog even naar Darling Harbour gelopen. Jens, Mats en Kai hebben de speeltuin verkend. Er was van alles met water, dus Kai was drijfnat. Het begon ook een beetje te regenen. We hebben in Darling Harbour een Australische ‘pie’ gegeten bij Harry’s Cafe De Wheels. Die stond ook nog op het lijstje. Het was best te eten, maar niet meer dan dat. Om 16:30 uur waren we terug in het hotel en hebben we een Uber besteld. Op het laatste moment kwamen we er achter dat de jas van Kai ontbrak, maar die is gelukkig nog boven water gekomen.

Wij hebben natuurlijk heel goede herinneringen aan Sydney, maar we hebben de stad nu heel anders beleefd dan toen. Sydney blijft een fantastische stad, die weer niet teleurgesteld heeft. Jens en Mats zijn ook fans geworden (Kai vindt het overal wel prima). Jammer dat het zo ver weg is van Nederland.

Op het vliegveld was het weer even spannend met de bagage. Vóór het instappen werd weer alle handbagage gewogen. Ook nu kwamen we er zonder kleerscheuren doorheen. We vertrokken iets later dan gepland en landden even na 23 uur in Cairns. Het mooie van een binnenlandse vlucht is dat je geen paspoortcontrole hebt. En het vliegveld van Cairns is maar klein, dus de bagage lag in een mum van tijd op de band. Ongeveer 20 minuten na het landen hadden we alles en hebben we een Uber naar het appartement genomen. Dat was nogal een contrast met het Swissôtel. Het was heel basic, maar gelukkig wel schoon (al werden we wel verwelkomd door een kakkerlak). Het was inmiddels bijna middernacht, dus iedereen was heel moe.

En hier wat foto's, meer dan de vorige keer: