Tawangmangu en Malang

Maandag (17 juli) was het alweer tijd om te vertrekken uit Villa Tanen. Ondanks dat we vier nachten op dit adres hadden gehad, hadden we weinig zin om weer in te pakken. Het was niet anders. We zijn om 9:30 uur vertrokken. We zaten op slechts een kilometer of 10 van de rommelende Merapi-vulkaan. Doordat er de afgelopen dagen veel bewolking was, hadden we er nog maar weinig van gezien. Vanmorgen was het helder, dus we zijn nog even richting de (rokende) vulkaan gereden. We wilden er niet te dichtbij komen vanwege het rode reisadvies, maar hebben hem wel wat beter kunnen zien. Heel leuk was dat toen we verkeerd reden, we uitkwamen op een parkeerplaats die vol met apen zat.

De volgende stop was Solo, wat vroeger Surakarta heette. We hebben hier het oude paleis (kraton) bezocht. Het was erg heet vandaag; de zon scheen volop. Kai stortte weer een beetje in en was warm. We kregen een gids die van alles vertelde over het paleis en de koninklijke familie die er woont, maar die geen macht meer heeft. We zagen zelfs wat leden van de koninklijke familie aan de thee zitten. Het was wel aardig, maar niet al te spectaculair.

Het plan was om nog een wandeling te maken van de Sukuh Temple naar het hotel waar we zouden overnachten (het Nava Hotel), maar dat zat er met Kai niet in. We zijn daarom eerst naar het hotel gereden. Dat zag er fantastisch uit. Waar Villa Tanen nogal krakkemikkig was, waren we hier van alle gemakken voorzien, met ruime kamers, een infinity pool en een geweldig uitzicht. Karen en Edith hebben de wandeling die we wilden doen alsnog gemaakt; Danny en Frans zijn met Jens, Mats en Kai bij het hotel gebleven.

's Avonds hebben we in het hotel gegeten. Het was een erg lekker buffet. De nasi goreng werd ter plekke voor je gemaakt. De pasta voor Jens, Mats en Kai viel helaas een beetje tegen.

Op dinsdag (18 juli) moesten we na een erg lekker ontbijt alweer weg. We hadden hier graag nog een nacht (of twee) willen blijven, maar we moesten door. We vertrokken, zoals wel vaker, later dan gepland doordat Kai niet lekker was. Het was een lange rit, naar Malang. Na een uur hadden we midden-Java achter ons gelaten en waren we in Sarangan, in oost-Java. Daar hebben we een mooie wandeling gemaakt naar de Ngluweng waterval. We verwachtten er weinig van, maar het was erg mooi. We liepen door een vallei, omringd door akkers tegen de berghellingen waarop mensen volop aan het werk waren. Alles wordt er nog met de hand gedaan. Onderweg zat een oude man die houten wandelstokken verkocht. Daar hebben we er een aantal van gekocht. De waterval was ook erg mooi. Er waren een handvol lokale toeristen, maar verder was het er heerlijk rustig.

Daarna volgde een lange rit. Na een stuk tolweg hebben we toch maar de wat langere, maar veel mooiere weg door de bergen genomen naar Malang. Het was inderdaad een erg mooie weg. We hebben nog een korte stop gemaakt bij de Grojogan Sewu waterval. Het werd later en later. Tot overmaat van ramp reden we vlak voor Malang een dorp in waar op dat moment de goede oogst werd gevierd. Er was een soort carnavalsoptocht aan de gang, waarvoor het hele dorp was uitgelopen. Dat schoot niet op natuurlijk. Eén van de twee rijbanen was afgesloten. We hadden het geluk dat voor ons een vrachtwagen met militairen reed. Daarvoor werd ruim baan gemaakt. Wij konden daar mooi achteraan, waardoor de vertraging binnen de perken bleef.

Toen we Malang binnen reden, was het al donker. We overnachtten bij INNI Homestay. Het was een beetje hostelachtig. Schoenen moesten buiten worden uitgetrokken en er was een gemeenschappelijke keuken. Het was allemaal keurig verzorgd en brandschoon. We hebben 's avonds gegeten in een leuk restaurant in de buurt (Taman Indie).

Woensdag (19 juli) hebben we rustig ontbeten op het terras van ons guesthouse. Er waren eieren voor de volwassenen en pannenkoeken voor de kinderen. Na het ontbijt hebben we koffie gedronken in een mall. Voor daarna wist Paul een leuk waterpark 'met allerlei bloemen' (Selecta). In een waterpark hadden Jens, Mats en Kai wel zin natuurlijk. Wat we niet wisten, was dat het een uur rijden was. Het verkeer stond weer vast. Het is af en toe om moedeloos van te worden.

Het waterpark zat in Batu, in de bergen. We hadden ons bij het watergedeelte weinig voorgesteld met het oog op de staat van de glijbanen die we tot dan toe hadden gezien, maar dit zag er prima uit. Het was ook weer een warme dag. Jens, Mats en Kai konden hun lol op. Het park was inderdaad heel mooi aangelegd, en stond vol planten en bloemen. We waren de enige westerse toeristen hier, terwijl het toch best druk was. Ook hier waren we weer een ware attractie. Veel mensen wilden op de foto met ons.

Toen iedereen er genoeg van had, zijn we terug naar Malang gereden. In het centrum van Malang zijn nog veel grote huizen te zien die destijds door de Nederlanders zijn gebouwd. Paul zette ons af bij Toko Oen, een verplicht nummer hier als Nederlandse toerist. Het heeft een Nederlandse geschiedenis, en dat is nog steeds overal zichtbaar. Je kon er zelfs kroketten krijgen. Na ons drankje met wat lekkers (geen kroketten) hebben we nog een rondje gelopen, maar we hadden het snel gezien. Het was warm en de steden hier zijn niet erg uitnodigend. Het is altijd druk en zelfs bijna onmogelijk om ook maar de straat over te steken. De grootste 'attracties' zijn over het algemeen de grote warenhuizen, maar daar hadden we er wel even genoeg van gezien.

Op weg terug naar het hotel zijn we nog even langs de Kampung Warna Warni gereden, waar de huizen in felle kleuren zijn geschilderd. Paul legde met gedempte stem uit dat dit vroeger een 'hoerenplein' was, en dat de kleuren zijn bedacht om het imago van de buurt te verbeteren. Niemand had puf de auto uit te gaan en we wilden een keer op tijd terug zijn bij onze accommodatie, dus we zijn er alleen langs gereden. Ach, voor een keer mocht het zo ook wel eens. In ons guesthouse hebben we even geborreld. 's Avonds hebben we weer in de buurt gegeten, dit keer bij Kopitom. Het was eenvoudig, maar prima. We waren nog geen EUR 20 kwijt. We zijn vroeg naar bed gegaan. De vermoeidheid begon zijn tol te eisen, merkten we.

Op donderdag (20 juli) hebben we Malang achter ons gelaten. We zijn gestopt bij een theefabriek (Wonosari Tea Plantation). De vorige theeplantage was geen succes. Het was daar veel te druk. Deze was een stuk beter gelukkig. We merkten aan alles dat de scholen in Indonesië weer waren begonnen. We kregen een rondleiding van een gids. Ze bracht ons eerst naar de theeplanten, waar de plukkers druk bezig waren met het plukken van de jonge blaadjes. Ze hadden hier 600 hectare met thee. Volgens Kai zat het tussen de planten vol skeletten en monsters. Gelukkig had hij stokken gevonden waarmee hij ze te lijf kon gaan. Vervolgens werden we naar de fabriek gebracht, waar het hele proces van theeblad tot theezakje werd uitgelegd. Erg leuk om te zien. Toen we klaar waren in de fabriek, werd toevallig de oogst van die ochtend bij de fabriek gebracht. Alle zakken werden gewogen en met een 'monorail' de fabriek in vervoerd. Aan het eind van de rondleiding mochten we proeven van thee van de beste kwaliteit. We hebben er geen verstand van, maar die leek toch aanzienlijk beter dan de zakjes van Pickwick die we in Nederland gewend zijn.

Vanuit de theefabriek zijn we naar onze eindbestemming van de dag gereden: de Bromo vulkaan. Onderweg zagen we koffiebonen die langs de weg (in de schil) lagen te drogen. Geen goede kwaliteit volgens Paul. Te veel draf. Na een stuk over de tolweg gingen we rechtsaf, richting de bergen. Het was een lange weg bergop, met heel steile stukken. We hadden een prachtig uitzicht over de bergen.

Tegen 15 uur waren we bij ons hotel (Lava View Lodge), op een steenworp afstand van de vulkaan. Het uitzicht was erg indrukwekkend, met zo'n rokende krater vlak voor de deur. Het was mooi helder weer, maar een stuk frisser dan beneden. Het hotel lag op ruim 2000 meter hoogte. Het hotel viel ons mee. Het werd omschreven als heel eenvoudig, maar de kamers waren (op de douche na) prima. Het barstte er wel weer van de Nederlanders. In de middag hebben we even geborreld en naar de zonsondergang gekeken. We zijn vroeg gaan eten. Dat viel nogal tegen. Na het eten zijn we snel ons bed ingegaan. Het was inmiddels enorm afgekoeld. Voor het eerst in Indonesië hadden we het koud.

Hier de foto's: